Situatie waarin ik achteruit kijk die iets oorspronkelijks heeft
Soms is het goed om terug te kijken naar het verleden, om te reflecteren op gebeurtenissen die ons hebben gevormd en herinneringen te koesteren die ons dierbaar zijn. Onlangs had ik zo’n moment van reflectie toen ik terugkeek naar een situatie uit mijn verleden die iets oorspronkelijks had.
Het gebeurde jaren geleden, toen ik nog een tiener was. Ik was op vakantie met mijn familie in een afgelegen bergdorpje, ver weg van alle drukte en stress van het dagelijks leven. Het was een prachtige plek, omringd door groene bossen en majestueuze bergen. Elke ochtend werd ik wakker met het geluid van fluitende vogels en het ruisen van de wind door de bomen.
Op een dag besloot ik om alleen op verkenningstocht te gaan in de omliggende bossen. Ik liep langs smalle paden en klom over rotsen, genietend van de rust en de prachtige natuur om me heen. Na een tijdje kwam ik bij een helderblauwe rivier, die zich als een slang door het landschap kronkelde. Ik besloot om een pauze te nemen en ging zitten op een grote steen aan de oever.
Terwijl ik naar het kabbelende water keek, voelde ik een diepe rust over me heen komen. Ik voelde me één met de natuur, verbonden met alles om me heen. Het was een moment van pure sereniteit, een moment van oorspronkelijke schoonheid.
Terwijl ik terugkijk op die situatie, besef ik hoe bijzonder en uniek het was. Het was een moment van totale overgave aan het moment, van volledige aanwezigheid in het hier en nu. Het was alsof de tijd even stil stond en ik volledig kon genieten van de eenvoudige pracht van de natuur.
Die herinnering koester ik nog steeds, omdat het me eraan herinnert hoe belangrijk het is om af en toe stil te staan en te genieten van de kleine dingen in het leven. Het herinnert me eraan dat ware schoonheid te vinden is in de eenvoud van het bestaan, in de oorspronkelijke pracht van de natuur om ons heen.
Dus, terwijl ik achteruit kijk naar die bijzondere situatie uit mijn verleden, voel ik dankbaarheid en verwondering. Dankbaarheid voor het feit dat ik dat moment mocht ervaren en verwondering voor de oorspronkelijke schoonheid die erin lag verscholen. Het herinnert me eraan om vaker achteruit te kijken en te genieten van de kostbare herinneringen die ons leven verrijken.