Een veelvraat is een sprookjesfiguur die voorkomt in verschillende Europese sprookjes en volksverhalen. Het is een wezen dat bekend staat om zijn enorme eetlust en gulzigheid. De veelvraat wordt vaak afgebeeld als een dik en log wezen dat voortdurend op zoek is naar voedsel en nooit genoeg lijkt te kunnen krijgen.
Hoewel de veelvraat in verschillende sprookjes en verhalen voorkomt, is een van de bekendste verhalen waarin hij voorkomt het sprookje van de Bremer stadsmuzikanten. In dit verhaal ontmoeten een ezel, een hond, een kat en een haan elkaar op weg naar Bremen, waar ze hopen een nieuw leven te beginnen als muzikanten. Onderweg komen ze een huis tegen waar een bende rovers woont. De dieren besluiten samen te werken en de rovers weg te jagen door een angstaanjagend geluid te maken. De rovers schrikken zo erg dat ze vluchten en de dieren het huis overnemen. De veelvraat is een van de rovers en wordt door de dieren opgegeten.
De veelvraat staat symbool voor gulzigheid en hebzucht. Hij is nooit tevreden met wat hij heeft en blijft altijd op zoek naar meer. In veel culturen wordt de veelvraat gezien als een waarschuwing tegen hebzucht en het belang van tevreden zijn met wat je hebt.
Hoewel de veelvraat een negatieve connotatie heeft, kan hij ook worden gezien als een komisch personage dat zorgt voor humor en spanning in sprookjes en verhalen. Zijn overdreven eetlust en onverzadigbare honger maken hem tot een interessant en intrigerend figuur.
Kortom, de veelvraat is een sprookjesfiguur die bekend staat om zijn enorme eetlust en gulzigheid. Hij komt voor in verschillende sprookjes en volksverhalen en symboliseert hebzucht en gulzigheid. Hoewel hij vaak wordt afgeschilderd als een negatief personage, zorgt hij ook voor humor en spanning in verhalen en blijft hij een intrigerend figuur in de wereld van sprookjes en folklore.