Bij het Spaanse water lag een noot onder een boom.
Op een zonnige middag in Spanje lag er een kleine noot onder een prachtige boom aan de waterkant. De noot was gevallen uit de boom en lag daar nu rustig te wachten tot iemand hem zou oppakken. De boom stond majestueus langs de oever van het heldere water, zijn bladeren ruisend in de zachte bries.
De noot leek bijna te glimlachen terwijl hij daar lag, omringd door de rust en de schoonheid van de natuur. Hij was slechts vier letters lang, maar zijn betekenis leek dieper te gaan dan zijn eenvoudige verschijning deed vermoeden. Misschien was het wel een boodschap van de natuur zelf, een herinnering aan de eenvoudige vreugde van het leven.
Voorbijgangers keken naar de noot en glimlachten, zich bewust van de schoonheid en de sereniteit van het moment. Sommigen namen de noot op en hielden hem even vast, als een kleine schat die ze hadden gevonden. Anderen lieten hem liggen, wetende dat hij daar zou blijven liggen tot de tijd rijp was voor hem om verder te gaan.
De noot onder de boom aan het Spaanse water was slechts een klein detail in het grotere geheel van de natuur. Maar voor wie er oog voor had, was hij een herinnering aan de eenvoudige vreugde en schoonheid die overal om ons heen te vinden is. En zo lag de noot daar, wachtend tot iemand hem op zou rapen en zijn boodschap zou begrijpen.