“Dat roept die uil” is een populair Nederlands gezegde dat vaak wordt gebruikt om aan te geven dat iets voor de hand liggend is of dat iets al bekend is. Het gezegde wordt meestal gebruikt wanneer iemand iets zegt wat al duidelijk was of wat al eerder is opgemerkt.
De oorsprong van dit gezegde ligt in de natuur, waar uilen bekend staan om hun scherpe zintuigen en hun vermogen om in het donker te zien en te horen. Wanneer een uil roept, is het vaak al te laat omdat het dier al iets heeft opgemerkt voordat anderen dat deden.
Het gezegde “Dat roept die uil” kan dus worden gezien als een waarschuwing om alert te zijn en op te letten wat er om ons heen gebeurt. Het herinnert ons eraan dat sommige dingen voor de hand liggen en al bekend zijn, zelfs als we ze niet meteen opmerken.
Dit gezegde kan ook worden gebruikt in situaties waarin iemand iets voor de hand liggends zegt en daarmee misschien een beetje overbodig is. Het kan dienen als een subtiele herinnering om niet voor de hand liggende dingen te benadrukken en om meer aandacht te besteden aan belangrijkere zaken.
Kortom, “Dat roept die uil” is een krachtig en veelzeggend gezegde dat ons eraan herinnert om alert te zijn en om niet voor de hand liggende dingen te benadrukken. Het nodigt ons uit om goed om ons heen te kijken en te luisteren, net zoals de uil dat doet in de natuur.