Het is een bekend fenomeen: wanneer iemand ongevraagd fysieke hulp biedt, voelen veel mensen zich ongemakkelijk en weten niet goed hoe ze hierop moeten reageren. Vaak wordt er dan maar beleefd gelachen of bedankt, terwijl de persoon in kwestie eigenlijk liever had gehad dat die hulp niet was geboden.
Daarom is het tijd om een verandering teweeg te brengen en ongewenste lichamelijke hulp niet langer te accepteren zonder er iets van te zeggen. In plaats van beleefd te glimlachen, zouden we juist moeten laten merken dat we dit niet op prijs stellen. Het is belangrijk om onze grenzen aan te geven en duidelijk te maken wat we wel en niet prettig vinden.
Een manier om dit te doen is door simpelweg “nee” te zeggen en aan te geven dat we liever zelf onze jas aandoen of onze tas dragen. Op die manier geven we duidelijk aan dat we geen behoefte hebben aan ongevraagde hulp en dat we zelf in staat zijn om voor onszelf te zorgen.
Het is belangrijk dat we elkaar respecteren en elkaars grenzen erkennen. Door open en eerlijk te communiceren kunnen we voorkomen dat ongewenste lichamelijke hulp een bron van ongemak wordt. Dus laten we voortaan niet meer beleefd glimlachen, maar gewoon zeggen wat we willen. Geef eens applaus terug voor ongewenste lichamelijke hulp!