Het Nederlandse volkslied, ook wel bekend als het Wilhelmus, is het officiële volkslied van Nederland. Het Wilhelmus is een van de oudste volksliederen ter wereld en heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de Tachtigjarige Oorlog in de 16e eeuw.
Het Wilhelmus werd geschreven in 1568 door Philips van Marnix, heer van Sint-Aldegonde, een prominent figuur in de Nederlandse Opstand tegen de Spaanse overheersing. Het lied werd oorspronkelijk geschreven als een eerbetoon aan Willem van Oranje, de leider van de Opstand en een belangrijke figuur in de Nederlandse geschiedenis. De tekst van het Wilhelmus is een loflied op Willem van Oranje en zijn strijd voor vrijheid en onafhankelijkheid.
Het Wilhelmus bestaat uit 15 coupletten, maar meestal worden slechts het eerste en het zesde couplet gezongen. Het eerste couplet begint met de beroemde regels “Wilhelmus van Nassouwe, ben ik van Duitsen bloed” en vertelt het verhaal van Willem van Oranje en zijn strijd tegen de Spaanse overheersing. Het zesde couplet is een gebed om Gods zegen en bescherming voor het Nederlandse volk.
Het Wilhelmus werd in 1932 officieel erkend als het nationale volkslied van Nederland en wordt bij officiële gelegenheden en sportevenementen gezongen. Het volkslied wordt gezien als een symbool van nationale eenheid en trots en wordt door veel Nederlanders met veel emotie gezongen.
Het Wilhelmus is een belangrijk onderdeel van de Nederlandse cultuur en geschiedenis en wordt nog steeds met trots gezongen door mensen van alle leeftijden. Het volkslied symboliseert de strijd voor vrijheid en onafhankelijkheid en herinnert ons aan de heldendaden van Willem van Oranje en de moed van het Nederlandse volk. Het Wilhelmus is een blijvend eerbetoon aan de Nederlandse identiteit en het streven naar vrijheid en rechtvaardigheid.